અમારા લગ્ન
22 ડિસેમ્બર, સમય રાત્રે 10 વાગ્યા આસપાસ, એટલી ઠંડી હતી કે ધાબા પર ઊભું રહેવાનું મન જ નહોતું થતું. મારી અને મીતની વાતો જેમ-જેમ આગળ વધી રહી હતી તેમ-તેમ મારી ચાલવાની સ્પીડ પણ વધી ગઈ હતી. ક્યારેક બેસી જાઉં તો ક્યારેક ફરીથી ચાલવા લાગુ. મને લાગતું હતું કે અરેન્જ મેરેજની મીટિંગ પહેલાં મારે પ્રશ્નોનું લિસ્ટ બનાવવું પડશે પણ મીતમાં એવી કોઈ જરૂર ના પડી. 'મીત, એક જરૂરી વાત પણ કહેવાની છે. હજુ આજે આપણે પહેલી વાર વાત કરી રહ્યા છે પણ જો આગળ ચાલીને સાથે રહેવાનું થાય અને મેરેજ કરવાના થાય તો મારી એક ઈચ્છા છે.' 'હા બોલ ને.' 'ફટાકડા ફૂટતા હોય અને જોરથી મ્યુઝિક વાગતું હોય અને ત્યાં તું ઘોડા પર બેસીને જાન લઈને આવે, ડેકોરેશન, રિસેપ્શન, ફોટોગ્રાફી...આ બધું મારે નથી જોઈતું. મારે સિમ્પલ વેડિંગ કરવા છે, આઈ મીન રજીસ્ટર્ડ મેરેજ કે જ્યાં આપણા અંગત લોકોની હાજરી હોય અને સાદગી સાથે આપણે એક નવા જીવનની શરૂઆત કરીએ.' 'યુ નો વૉટ ફોરમ, હું પણ તને આ જ વાત કહેવાનો હતો, મને પણ ધામધૂમથી લગ્ન કરીને પૈસા ઉડાડવામાં કોઈ રસ નથી. સારું છે કે આ બાબતે આપણા બંનેના વિચાર મળે છે, ફેમિલીને સમજાવવામાં મને નથી